روز جهانی جمعیت چیست و چه اهدافی دارد؟

تاریخچه روز جهانی جمعیت

در سال 1950 میلادی جمعیت جهان رقمی بالغ بر دو میلیارد و پانصد میلیون نفر بود که در فاصله کمتر از 40 سال دو برابر شد و در تاریخ 11 جولای سال 1987 از مرز 5 میلیارد نفر گذشت. این افزایش جمعیت به دلیل حساس بودن امر نیاز مند تصمیمات جدی و سیاست های جدیدی بود به همین سبب در سال 1989 میلادی ساز مان ملل متحد، تصمیم گرفت که 11 جولای را به عنوان روز جهانی جمعیت برای تمام کشور های جهان اعلام کند.

هدف ازاختصاص این روز به عنوان روز جمعیت حفظ زندگی انسان ها، کاهش فقر، ایجاد تعادل در رشد جمعیت و کنترل آن و ایجاد خانواده و جامعه سالم و خوش بخت است.

جمعیت رو به افزایش کره ی زمین نیازمند یکسری تمهیدات میباشد مانند توسعه شهری، توسعه پایداری جمعیت، سهولت در دسترسی به خدمات بهداشتی و قدرت بخشیدن به جوانان که باید جزو سیاست های هر جامعه ای قرار بگیرد.

در حال حاضر یک میلیارد و هشتصد میلیون جوان در سر تا سر جهان وجود دارد که جزو سرمایه های بین المللی محسوب میشوند و متاسفانه بسیاری از آن ها به علت فقر و نابرابری و نقض حقوق بشر از پیشرفت بازمانده اند.

کم جمعیت ترین حکومت جهان واتیکان است که یک دولت مستقل در دل رم ایتالیا است و جمعیتی بالغ بر 800 نفر دارد و هم چنین جمهوری نائورو با 9378 نفر جزو کم جمعیت ترین ها میباشد. کشور های چین، برزیل، هند،آمریکا ، اندونزی و پاکستان نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده اند البته به ازای هر سه نفر یک نفر چینی یا هندی هستند.

طی گزارش سازمان ملل متحد تعداد کمی از کشور ها از جمله کشور های آفریقایی از عوامل اصلی رشد جمعیت میباشند و نیمی از افزایش جمعیت جهان را به این قاره نسبت داده است. طی چشم انداز سازمان ملل متحد جمعیت این قاره به زودی به 5/2 میلیارد نفر میرسد که دو برابر آمار فعلی است.اگر این روند ادامه پیدا کند نیجریه با 413 میلیون نفر رتبه سوم پر جمعیت ترین کشور جهان را از امریکا خواهد گرفت. در کشور آفریقایی تانزانیا فقط یک پنجم از زنان از روش های مدرن پیشگیری بارداری استفاده میکنند و هر زن تانزانیایی به طور متوسط 6 کودک به دنیا می آورد که با ادامه این روند جمعیت 40 میلیونی این کشور در سال 2050 به 80 میلیون نفر خواهد رسید.

خطرات و مشکلات ازدیاد جمعیت

• کمبود غذا: طبق آمار های به دست آمده روزانه 25 هزار نفر در جهان به دلیل سوء تغزیه و بیماری های ناشی از کمبود غذا جان خود را از دست می دهند که 18 هزار نفر آن ها کمتر از 5 سال میباشند.
• کمبود آب: حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان به آب سالم برای مصرف خوراکی ، بهداشت و کشاورزی دسترسی ندارند زیرا سفره های زیر زمینی آب بسیار سریع تر از این که بخواهند دوباره ظرفیت خود را به دست آورند و یخ ها ذوب شوند تخلیه میشوند.
• آلودگی هوا: به دنبال افزایش جمعیت ، تعداد خودرو ها و کارخانه ها افزایش یافته و طی این افزایش آلودگی هوا نیز بیشتر شده است و سبب ابتلای کودکان به بیماری آسم شده است که تعداد آن ها نسبت به دو دهه اخیر بیشتر شده است. افراد ساکن کشور های توسعه نیافته که ساکنین آنها همچنان برای امورات زندگی خود یعنی آشپزی و گرم کردن خانه ها از سوزاندن چوب و فضولات دام ها استفاده میکنند نیز در معرض خطرات ناشی از آلودگی هوا قرار دارند.
• کمبود منابع نفت و گاز: پیک نفتی به این معناست که طبق پیش بینی ها در فاصله بین سال های 2015 تا 2020 میلادی تولید و استخراج نفت به اوج خود میرسد و سپس رفته رفته رو به کاهش میرود .

با افزایش بی رویه جمعیت حجم محدود این منابع با سرعت رو به کاهش است که نیازمند تدابیر کارشناسی شده میباشد.

• خطر جنگ و درگیری: با بالا رفتن جمعیت دعوا و جنگ هم بر سر منابع افزایش میابد و باعث سرگیری جنگ های طولانی و خونین میشود.
• تخریب لایه اوزون:  با افزایش جمعیت میزان استفاده از مواد شیمیایی ناشی از فعالیت های انسانی نظیر کلرو فلور و کربن که سبب نابودی لایه اوزون میشود نیز بیشتر میشود. در حال حاضر لایه اوزون با سرعت 4 درصد در هر 10 سال در حال تخریب است.
• ازدحام جمعیت: تراکم شهر ها و خانه های پر جمعیت و فاصله کم بین خانه ها موجب ازدحام، مشکلات بهداشتی، خشونت، بیکاری، آلودگی هوا و مشکلات اجتماعی و تنش میشود.این مساله همچنین خطر ابتلا به بیماری های عفونی را کاهش میدهد.

همه این موارد از خطراتی هستند که باید برای کنترل و حل آن ها نشست های جهانی گذاشته شود و به حل و رفع آن ها پرداخته شود. هم چنین سیاست های کنترل جمعیت در هر کشوری جزو اقدامات اصلی میباشد.اهمیت نامگذاری و اختصاص این روز به خاطر اهمیت همین مسائل است.